Boşanmış olmanın verdiği hazin duygunun bu kadar acı vereceğini tahmin edemiyordum. Öyle hırs doluydum ki o günlerde, bir sürat aldığım bu kararın beni huzura eriştireceğini ‘öyle yapılmaz, böyle yapılır’ inadının bana iyi geleceğini ve benim yoldaşım olacağını zannederdim. Oysa bu inadın beni aynı süratle yalnız bırakacağını hiç akıl etmemiştim. Meğer saman alevi hızında, kömür ateşi kıvamında kor oluyormuş insanın kalbinde. Acaba bu kararı hür iradem ile almadığım için mi bu kadar kısa sürede pişmanlık duyuyorum? “Bu adamı boşamazsan seni evlatlıktan silerim!” diyen annem yüzünden mi bu üzgünlüğüm acaba? Yoksa tüm kızgınlığım ve kırgınlığım kendime mi?

Hayır hayır! Bütün suçlu annem! Beni boşattı, gayet huzurlu. Dediğini yaptı ya, helal olsun! Nasıl bir hırsmış Allah’ım, anlaşılır gibi değil. Gerçekten yüzünü görmek istemiyorum bu aralar. Baktığım vakit duygusal baskının resmini görüyorum, içim sızım sızım sızlıyor. Farkındayım o da beni görmek istemiyor, yüzüme baktığında vicdan yükünün dayanılmaz acısını kalbinin derinliklerinde görebiliyorum. Ama ona karşı kızgınlık duygumu hala atamıyorum.

Onu suçlamak bir kaçış sanırım. Konuşmaya cesaretim yok, annem ile konuşsam o da beni suçlayarak kendini bu yükten kurtarmanın kaçış planını yapacağından adım gibi eminim. O kaçtı, ben kaçtım. Noldu? Olan nur topu gibi yavruma oldu. Sığınağım dediğim yuvama oldu.

Anlamsız teselliler, farklılıklar, unutmak ve yavruma unutturmak için yaptığım saçmalıklar… Neydi bu duygunun adı Allah’ım? Aptallık mı? Hayır, az kalır. Akıl tutulması ve nefsin ipine sımsıkı sarılmak, galiba doğru olan buydu. Günler geçiyor, yüzleşme bitmek bilmiyor. Çevir çevir sayfaları, son satır yuvam yıkıldı duygusuyla başa çıkamayan yine ben.

Zaman su gibi akıyor diyenlere haykırasım var. Her geçen dakikanın suçluluk duygusu ile geçtiğini hissetseydin yine bu anlamsız sözler dilinden dökülür müydü? Bu kadar kaçış yeter diyerek gerçek suçlununun sınırlarını oluşturmaktan aciz olan ben ile nihayet yüzleşiyorum. Ne annemi ne başkasını suçlamanın kifayetsiz olduğunu artık çok iyi anlıyorum. Acı şekilde yüzleşmeye devam ediyorum. Kendi sorumluluk alanımı ellerimle birilerine çizmesi için verdim. Yuvamızın kontrolünü seve seve üçüncü şahıslara verdim. Dilimden seviyorum sözleri dökülürken hırsımın ve inadımın dilimi lal etmesine müsade ettim. Kör oldum, sağır oldum.

Bu hikayemi siz kıymetli hanımlara örnek olsun diye yazıyorum. Lütfen boşanma sürecindeyseniz sizi bekleyen amansız duygular ile bir mücadele olacağını unutmayın ve kararınızı yeniden gözden geçirin derim. Selametle.

Rumuz: Hislerin tercümanı

Resim kaynak: therecoveryvillage.com

Etiketler: Boşanma, evlilik, gurur, Pişmanlık, tavsiye