“Kim ile gezdiğinize, kim ile arkadaşlık ettiğinize dikkat edin. Çünkü bülbül güle, karga çöplüğe götürür.” demiş Hz. Mevlana.
Ne güzel özetlemiş arkadaşlık ilişkilerini. Ben bu sözü ilk duyduğumda üniversite birinci sınıftaydım.
Benim için çok da önemli olmayan bir anda öylesine söylenmiş bir söz gibiydi.
Sınıf arkadaşlarım ile aramdaki ilişkiyle ilgili konuştuğum anda yurttan bir arkadaşım söylemişti.
O an anlamış olsaydım daha az üzülür, daha az üzerdim belki ama anlamadım ya da anlamak istemedim.
Evet, etrafımda kargalar vardı ama ben rahatsız değildim.
Çünkü nefsime güzel gelen şeylerle meşguldüm.
Bana bu sözü söylen kişi ise benim bülbülümdü… Fark etmemişim.
Fark ettiğimde biraz geç kalmıştım aslında.
Çevremdeki kargalarla çeşitli çöplükleri dolaşmış, pis bir haldeydim.
Peki ya bülbülüm?
O ne yapıyordu?
Bunca şeyden sonra hala beni bekleyecek değildi tabi.
Bana çoktan sırtını dönmüştür diye düşündüm.
Zaten öyle çok üzmüştüm ki onu haksız da sayılmazdı.
Bir an kendimi yalnız hissettim.
Rabbimden de uzaklaşmıştım ama korktuğum gibi olmamıştı Elhamdülillah.
Sabır ile beklemişti beni. Çünkü biliyordu, her insan er ya da geç özüne döner.
Dönmüştüm elbet ama ben özüme dönene kadar çok üzülmüştü bülbülüm. Eh bülbül olmak bunu gerektirir diyerek açtı yine kanatlarını bana.
Bir söz daha öğrendim o an: kol kanat germek. İyiden, iyilikten, Rabbimden ve hatta kendi özümden bile o kadar uzaklaşmıştım ki dönüp kendime baktığımda bu ben değilim diyerek ağladım.
Bir süre sonra başımı kaldırdığımda yine aynı kanatların altındaydım.
Rabbim binlerce kez ondan razı olsun.
Yıllar geçti, iki bülbül dost olduk birbirimize.
Ve mezun olduk, evlendik hatta Rabbim bir emanet verdi o güzel bülbüle.
Kargalar mı? Aynılar 7 yıl önce bıraktığım gibi…
Hamdolsun Rabbim benim karşıma öyle birini çıkardı ki gülü buldum.
Ya çıkarmasaydı ya da sizlerin karşısına çıkarmayı nasip etmeseydi?
Öyleyse siz bülbül olun fakat öyle bülbüller olun ki kargalar etrafınızda uçmaya çekinsin.
Yine Hz. Mevlana’nın bu güzel sözü inşaallah kargalar içinde kalmış bülbüllere de tesirli olur.
“Ayıplarım seni ey gönül; hal bilmeze hal sorarsın, bülbül dururken; kargadan gül sorarsın.”
Öyle üzülüyorum ki onca karganın arasında benliğini unutmuş bülbüllere…
Karşınıza hep iyi insanların çıkması duası ile…

Şule ERSOY

Etiketler: gençlik